تجارب دانشجویان پرستاری از آموزش بالینی: یک مطالعه کیفی

مقدمه: آموزش بالینی بخش مهمی از آموزش پرستاری است که نقش کلیدی دریادگیری دانشجویان پرستاری دارد. انتظار می رود، محیط بالینی قادر به فراهم آوردن فرصتهایی با هدف کسب تجارب مفید جهت دانشجویان باشد. ارزیابی فرایند یادگیری بالینی بنا به تجارب دانشجویان می تواند در شناخت موارد مهم در یادگیری بالینی دانشجویان مفید واقع گردد. هدف: هدف مطالعه، درک تجارب دانشجویان پرستاری از آموزش بالینی در بیمارستانهای استان گیلان می باشد. روش کار: این مطالعه، یک تحقیق کیفی(آنالیز محتوی)می باشد و جامعه پژوهش را 19 دانشجوی پرستاری ترم هشتم(1387) دانشگاه علوم پزشکی گیلان تشکیل می دهند. جهت انتخاب نمونه ها، از نمونه گیری مبتنی بر هدف استفاده گردید. داده ها به شیوه مصاحبه و بر اساس تجارب واقعی دانشجویان از یادگیری در محیط بالین با پاسخ به 6 سوال باز جمع آوری گردید. فرایند تحلیل داده ها با توجه به مراحل پشنهادی گرانهیم و لاندمن(2004) انجام شد و درنهایت، سه درون مایه اصلی به دست آمد. نتایج: نتیجه آنالیز داده ها، استخراج سه طبقه اصلی و نه زیر طبقه بود: موضوعات حرفه ای(ارتباط نامطلوب/ ناهماهنگی بالینی/ محدودیتهای بالینی/ ترس،همراه همیشگی)، یادگیری بالینی( یادگیری کارآمد/ یادگیری نامطلوب) و هدف/انــــگیزه( ارتقا آگاهی/ کسب مهارت/ خدمت به هم نوع). نتیجه گیری: نتایج براساس تجارب دانشجویان، بیانگر وجود برخی فاکتورهای موثر جهت کسب تجارب مثبت، نظیر به کارگیری آموخته های تئوری در عمل و ارتقا تدریجی اعتماد به نفس و یا کسب تجارب منفی، نظیر نا کارآمدی مربی بالینی و ترس در محیط بالین بود. از آنجا که هدف اصلی از تربیت دانشجویان پرستاری، کسب تجارب مثبت در محیط بالین جهت ارائه خدمات با کیفیت مطلوب درجامعه می باشد، بنابر این می توان با به کارگیری مربیان با تجربه، فراهم آوردن محیط مناسب یادگیری جهت به مرحله عمل در آوردن آموخته های تئوری دانشجویان در عمل، وحمایت دانشجویان، محیط یادگیری مطلوبی را با هدف کسب تجارب مثبت توسط دانشجویان مهیا ساخت.